Jose Saramago – Körlük

Jose Saramago, 16 Kasım 1922’de küçük bir köy olan Azinhaga’da doğdu. Ailesi köylü sınıfına aitti, ve çocukluğu Portekiz’deki zorlu ekonomik şartlar altında geçti. Eğitimine devam etmek için Lizbon’a taşındı. Daha sonra, ilk olarak bir metalürji işçisi olarak çalıştı. Ardından bir sigorta şirketinde iş buldu. Saramago’nun edebiyat kariyeri, ilk olarak gazetecilikle başladı.

Yazarlık kariyerine ve edebi çalışmalarına başlamadan önce, birçok farklı meslekte çalıştı. 1966 yılında ilk romanı Dinle, Kuşlar yayımlandı. Ancak bu eseri pek fazla dikkat çekmedi. Gerçek çıkışını ise 1980 yılında yazdığı  Yerden Yükselen adlı eseriyle yaptı. Bu roman, Saramago’nun toplumsal adaletsizliklere, sınıf farklılıklarına ve kolektif bilincin oluşumuna dair duyarlılığını ortaya koydu.

Saramago’nun eserlerindeki karakterler genellikle sıradan insanlardır. Eserleri toplumsal eleştiri, siyasi düşünce ve insan doğası üzerine derin düşünceler içerir. Yazarlık tarzı, uzun cümleler ve diyalogların sürekli devam ettirmesidir. Ayrıca noktalama işaretlerini sınırlı bir şekilde kullanmasıyla da dikkat çeker. Bu tarz, okuyucuya düşünceye dalma ve metni içselleştirme şansı tanır.

1998 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandığında, Saramago’nun eserleri daha geniş bir uluslararası kitle tarafından keşfedilmiştir. Ancak, özellikle dini ve siyasi konulara eleştirel yaklaşımı nedeniyle bazı olumsuz eleştirilere de maruz kalmıştır. Saramago’nun eserleri, zorlayıcı konuları ele alması ve sıra dışı anlatım tarzıyla edebi dünyada önemli bir yer edinmiştir.

Jose Saramago, 18 Haziran 2010 tarihinde Lanzarote, İspanya’da hayata veda etmiştir. Ancak eserleri edebiyat dünyasında halen etkisini sürdürmeye devam etmektedir.

“Körlük” orjinal ismiyle (Ensaio sobre a Cegueira), Jose Saramago’nun 1995 yılında yayımlanan ünlü romanıdır. Kitap, bir grup insanın beklenmedik bir şekilde kitlesel bir körlük salgınına yakalanmasını anlatır. Ayrıca bu durumun getirdiği zorluklarla baş etme çabalarını konu alır.

Roman, bir trafik ışığında bekleyen bir adamın aniden kör olmasıyla başlar. Ancak bu körlük, fiziksel bir durum değildir. Salgın bir hastalık şeklinde yayılmaktadır. Hükümet, kör olan insanları toplar ve onları izole eder. Bir grup kör insan, bir akıl hastanesine kapatılır. Bu insanlar hastanede kendi aralarında bir mikro-toplum oluştururlar.

Körlerin yaşadığı bu izolasyon, insan doğasının karanlık yönlerini gün yüzüne çıkarır. İnsanlar arasında acımasız bir rekabet, güç mücadeleleri ve temel insani değerlere yönelik ihlaller ortaya çıkar. Ancak romanın ana teması, insanların dayanışma ve insanlık değerleri konusundaki umut mesajdır.

Bir kadın, kör olan grup içinde görmeye devam eden tek kişi olarak öne çıkar. Kadın, kitabın kahramanıdır ve gören gözlere sahip olmanın, fiziksel körlükten daha tehlikeli bir durum yaratabileceğini keşfeder. Ancak bu durum, onun insanlık ve etik değerlerine olan bağlılığını da ortaya koyar.

Romandaki diğer önemli bir tema da, insanların içgüdülerini ve dayanıklılıklarını keşfetme sürecidir. Zorlu koşullar altında, karakterler kendi içlerindeki güçleri ve dayanıklılıkları keşfederler. Bazıları bu zorlukların üstesinden gelirken, diğerleri insanlıklarını kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kalır.

Körlük, insan doğasının karanlık ve aydınlık yanlarını keşfeden, toplumsal eleştirilerle dolu, düşündürücü bir eserdir. Saramago’nun sıra dışı anlatım tarzı ve derinlikli karakter analizleri, okuyucuyu düşündürmeye ve romanın içerdiği metaforlar üzerinde düşünmeye yönlendirir.